Navacerrada

Wat een dag vandaag! Wekker om 7.00 uur gezet omdat we op tijd door Segovia wilden fietsen. Rond 9.00 uur vertrokken. De binnenstad was aan het ontwaken. Alle restaurants werden bevoorraad. Maar leuk om een indruk te krijgen van de Plaza Mayor, de Kathedraal en het Aquaduct. De eerste groepen toeristen begonnen met hun rondleiding. Van Segovia wordt gezegd dat het een prachtige stad is en net zo populair als Venetië, Amsterdam en Brugge. ‘Duizenden toeristen drommen zich als kuddes schapen door de straten en stegen van de stad, gewapend met camera en onder begeleiding van een gids met vaandel of paraplu’. De stad vervolgens verlaten via drukke uitvalswegen. De eerste mooie plaats waar we kwamen was La Granja de Ildefonso. Prachtig plaatsje waar koning Felipe V in 1721 een klein Versailles liet nabouwen. Het zijn vooral de prachtige tuinen die het bezoeken waard zijn. Helaas hebben we alleen vanaf het bordes een blik kunnen werpen op deze schitterdende tuinen want we mochten onze fietsen niet meenemen. Een wacht die de juiste gang van zaken moet bewaken heeft ons met zijn fluitje teruggefloten. Helaas is hier de buxusmot ook bezig. We denken dat ze de nodige bestrijdingsmiddelen hanteren. Op zich zijn wij daar erg op tegen maar hier lijkt het logisch. Deze hagen zijn onmisbaar in dit soort Franse Tuinen.

Het bezoekje aan San Ildefonso vonden wij eigenlijk veel bijzonderder dan aan Segovia. Weinig toeristen, veel vriendelijkheid. 

Maar daarna moesten we er toch echt aan geloven. We moesten de pas van de  Navacerrada over. En dat was zwaar. Vanuit Segovia zijn dat 1000 hoogtemeters over 29 km. Doorbijten dus. Gestaag door klimmen. Verstand op nul en blik op oneindig. Wanneer je je gaat afvragen of dit leuk is..... dan heb je daar op dat moment geen antwoord op. Eenmaal bovengekomen is daar toch de euforie. Het is gelukt! Natuurlijk heb je ook de nodige endorfine aangemaakt bij zo’n klim, geeft toch een prettig gevoel.

Het blijft een gek gezicht. Boven op de pas zie je een groene skipiste liggen. De kabelbaan staat stil. In de winter ziet het hier heel anders uit!

Adri is omgekeerd en heeft de auto opgehaald. Ik ben aan de andere kant afgedaald en naar El Escorial gefietst. We hebben besloten nu weer naar een camping te gaan en morgen een echte rustdag te houden. Onze benen hebben het de afgelopen twee dagen zwaar te verduren gehad. Geen rustdag om vervolgens in steden rond te kijken of een fiesta te bezoeken maar een rustdag om met de benen omhoog lekker een boek te lezen. Echt rust dus.

Etappe 9 van Segovia naar El  Escorial: 75,5 km.

Totaal: 822 km.