Hittegolf

Het kan bijna niet maar vandaag was een nog mooiere rit dan gisteren. En dat denken we vrijwel iedere dag. Niet te laat vertrokken want het beloofde een warme dag te worden, boven de 30 graden. Ook de nodige hoogtemeters zaten in het parcours maar ondertussen zijn we zo getraind dat we daar onze hand niet meer voor omdraaien. 
Vandaag het laatste restje Extremadura. Wat is dit een schitterend landschap. En mooi om de verandering te zien. Eerst nog heel uitgestrekte kale akkers waar in de winter graan groeit maar die nu kaal en dor zijn. Daarna geleidelijk steeds meer struiken en bomen. Onderweg kwamen we ook de smakelijke Iberische varkentjes tegen, d.w.z. zij bevonden zich op een boerderij. Het zijn echte scharrelvarkens. Zwarte varkentjes die zich tegoed doen aan eikels, indien voorhanden. De beroemde Ibericohammen, die zij leveren, zijn een delicatesse. 

Natuurlijk weer door diverse dorpjes gefietst. In Fuente de Cantos op het Plaza de la Constitucion, dat ieder dorp wel heeft, in de schaduw genoten van de appeltaart, die wij bij een pastelleria in Zafra hadden gekocht, en van het dorpstafereel. Mensen zitten heerlijk op bankjes lekker met elkaar te praten. Er hangt zo’n relaxte sfeer. We zijn nog geen gestresste Spanjaard tegengekomen. 

Net voorbij Calera de Leon hoorden we een claxon en daar verschenen Nel en Jeroen die net hadden rondgekeken in het stadje en daar koffie hadden gedronken. Wat een toeval. De auto’s midden op de weg geparkeerd, geen probleem, ruimte genoeg in Spanje. Ook de politieman, die in zijn auto voorbij kwam, vond het niet de moeite waard om er iets over te zeggen. Fijn dat we even de bidons met koud water uit de koelbox konden vullen. Daarna doorgefietst en gereden naar het volgende dorp, Monesterio, waar we gezamenlijk een lunchsalade hebben genuttigd. In het laatste gedeelte van de rit reden we Andalusië binnen. Het was een lange afdaling over de N-630. Normaal vermijden we dit soort wegen maar omdat er een snelweg is aangelegd naast deze N-weg ligt deze brede weg er totaal verlaten bij. Een enkele auto zijn we tegen gekomen. Andalusië is echt onze favoriete streek. Je ziet direct dat in de dorpjes alles erop is gericht de warmte buitenshuis te houden. Alles is wit.

Na 81km en 1150 hoogtemeters waren we blij dat we het eindpunt van vandaag hadden bereikt. De frisheid gaat er aan het eind wel beetje af en die laatste klimmen worden zwaarder, zeker bij 34 gr. Niet dat we daarover klagen hoor. Liever te warm dan te koud (of nat). In Nederland hebben we al goed kunnen trainen in de warmte deze zomer. Mijn collega’s verklaarden me voor gek toen ik op een extreem warme donderdag met 39 gr Celsius om 17.00 uur naar huis ging fietsen, van Assen naar Nijeholtpade, 44 km. Dat was inderdaad wel erg warm en ik moest halverwege de rit wel mijn hoofd onder de kraan stoppen en mijn bidons bijvullen in een kroeg in Appelscha omdat ik de warmte niet meer kwijt kon, maar rustig fietsend ben ik goed thuis gekomen, waar de rosé koud stond. Hier is de droge warmte veel beter te hanteren. 

Gisteren hadden we al voor vandaag een huisje op een berg geboekt. Morgen hebben we een rustdag dus die kun je maar beter op een mooie plek doorbrengen. Goede campings zijn hier nauwelijks te vinden dus dat was geen optie. Het huisje ligt wel 26 km van onze route. Zo handig om dan de auto bij je te hebben. De fietsen op de auto gezet en er naar toe gereden. Echt een fantastisch huisje op een schitterende plek. Gezwommen en buiten genoten van een spaghetti Amatriciana. Het restaurant in het dorp is in deze tijd van het jaar alleen in het weekend open, dus gelukkig dat Adri, na samen met Jeroen boodschappen te hebben gedaan, ook na een fietsdag, het leuk vindt om te koken!

Etappe 15 van Zafra naar Santa Olalla del Cala, 81 km.
Totaal: 1323,5 km.