Compressor

Fantastisch goed geslapen in de B & B van Isabel en Antonio. Wat een rust, wat een heerlijk bed. Alles stond klaar voor het ontbijt. Daarna de spullen naar de auto gebracht. Antonio hielp me om de fietsen naar de auto te brengen zodat Adri ze weer in gereedheid kon brengen (banden oppompen, ketting smeren, alles nalopen: doen de remmen het nog? etc.). Maar helaas, er ging iets mis met mijn voorband waardoor er lucht ontsnapte. Hoe dat kon gebeuren? De fiets was net daarvoor gevallen doordat Antonio het hek open ging maken. Of zat het dopje te vast aangedraaid en de ventielkern juist niet goed genoeg. Normaal pomp je een band weer op maar dat gaat niet met een tubeless-band met latex erin die uit zijn passing is terug gesprongen. Dan heb je een compressor nodig. Normaal gesproken loopt Adri even met zijn wiel naar buurman Anton maar helaas, die is nu niet bereikbaar. Isabel had in haar atelier ook een compressor staan maar zonder het gewenste hulpstuk. Vervolgens zijn we in ganzenpas achter Antonio en Isabel aan langs diverse mensen in het dorp gelopen. Iemand had een compressor nog in een doos staan en op de doos stond dat je er banden mee kon oppompen maar helaas niet een racefietsband. Weer iemand anders haalde trots zijn fietspomp tevoorschijn. Tevergeefs. Uiteindelijk maar besloten om er een binnenband in te leggen. Jammer van die latex (erg makkelijk wanneer je een klein gaatje hebt, dan wordt het gedicht door de uittredende latex in de band). Maar Isabel gaf nog niet op. Precies op het goede moment kwam er een groep wielrenners voorbij. Zij holde op haar slippers luidkeels roepend  en druk gebarend achter de renners aan. Dat had het gewenste effect. Ze stopten en Isabel vroeg of zij niet een fietsenmaker in de buurt wisten met een geschikte compressor. Bleek de fietsenmaker zelf mee te fietsen (op een Scott). Zijn oordeel was om er gewoon een binnenband in te leggen. Zijn handen jeukten dus hij ging onmiddellijk aan de slag. Die binnenband lag er erg snel in, zonder bandenlichters te gebruiken. Het hele clubje stond er gezellig bij en ze leken allemaal op Valverde. Wat een vrolijkheid weer.

Daarna afscheid genomen van Isabel en Antonio. Wat een lieve schatten. We kregen een paar dikke zoenen bij het afscheid. Met de auto terug naar Mores waar ik op de fiets stapte.  Adri door naar het eindpunt Almazan, met de auto. Door het oponthoud gingen we wat later van start. Gelukkig vandaag een prachtige etappe. Schitterende vergezichten, mooie natuur. De wind was sterk in kracht geminderd en wat voor mij erg prettig was, hij was gedraaid naar het oosten dus ik had wind mee. Veelal goede wegen vandaag al had ik ook een stuk waar ik erg goed moest opletten om de kuilen te vermijden.

In het dorpje Gomara zijn Adri en ik gaan lunchen. Zo leuk weer. Een dorpje van niks met een barretje. Maar als je doorloopt naar achteren blijkt er ook nog een eetzaal te zijn. De plaatselijke werklui zaten daar lekker te eten. Het was al 15.00 uur maar dat maakte niet uit. We konden plaats nemen en onze keuze uit het menu del dia maken. Vissoep en salade vooraf, lamsfiletlapje met een paar patatjes als hoofdgerecht en een flan-caramel als toetje. Water en brood erbij en koffie toe. Daar betaal je dan 10 euro voor. Een glaasje wijn hoorde daar ook nog bij maar dat hebben we laten staan. Dan kom je niet meer thuis.

Na nog een praatje met een paar mannen op het terras zijn we doorgefietst. Tegen 18.00 uur waren we in het hotel. Een onpersoonlijk hotel met een chagrijnige  medewerkster, het tegenovergestelde van de warmte bij Isabel en Antonio. Tja, morgen zoeken we weer een B&B op.

Straks nog even ergens een broodje eten en dan slapen. Het was toch wel een zware inspanning vandaag. 
Net bereikte ons een droevig bericht. Hanneke, een van onze trouwe volgers van onze fietsreizen (en een vriendin van mij die ik heb leren kennen bij de Soroptimistclub de Kop van Overijssel), heeft haar jongste zoon Jens plotseling verloren. Een acute hartstilstand. Pas 47 jaar oud. Onvoorstelbaar. Wat kan het leven toch ongelooflijk hard zijn. 

Etappe 5 van Mores naar Almazan, 114,5 km
Totaal: 462,5 km.