Klimmen!

Spannend zo’n eerste dag. Gaat het lukken? Na twee dagen in de auto op één dag 32 km klimmen om op de Col du Pourtalet te komen? Maar het is gelukt!

Om 8.00 uur zaten we aan het ontbijt. We hadden een goed B&B maar we houden niet zo van een overenthousiaste eigenaresse die zichtzelf wel erg graag hoort praten. Bovendien zaten we met wildvreemde mensen ‘ s ochtends aan een krappe ontbijttafel  wat niet onze voorkeur heeft. Maar goed, als je op reis gaat beleef je altijd wat. Gisteravond naar de voetbalwedstrijd Duitsland Nederland gekeken. Adri had net op tijd Ziggo Go geïnstalleerd.
Na het ontbijt klaargemaakt voor vertrek. Het is weer even wennen, hoe gaat dat ook al weer.... We moeten onze routines opnieuw ontwikkelen. Uiteindelijk zijn we om 9.50 uur vertrokken. We wilden ook niet eerder weg want het was nog erg koud. Wel gelukkig stralend weer. 

Eerst 10 km rustig in fietsen voordat we vanuit Laruns gingen klimmen. Het ging heel gestaag met geen grote stijgingspercentages. Max 9 %. Wat is dat toch bijzonder. Fiets je daar met prachtige vergezichten, frissen berglucht, tussen schapen en geiten, langs watervallen. Genieten gewoon.

Boven aangekomen, na 1400 hoogtemeters, hebben we de traditionele foto bij het bordje gemaakt. We wilden een selfie maken maar een automobilist die dat zag stopte midden op de weg en stapte uit om de foto voor ons te maken. We hebben onszelf getrakteerd op een bordje paella: op de top van de Col ligt de grens met Spanje. Na de lunch is Adri terug afgedaald om de auto bij de B & B op te halen. Ik ben aan de andere kant de berg afgedaald en doorgefietst naar Puente de Sabiñánigo. Nu zitten we tegenover het hotel in zo’n echt Spaanse bar met heerlijke tapas lekker een biertje te drinken en het eerste blog van deze reis te schrijven. Wat zullen we straks lekker slapen.

Etappe 1, van Louvie Juzon naar Puente de Sabiñánigo, 92,5 km.